Ostrogi piętowe są to uwapnione zmiany zwyrodnieniowe guza piętowego, najczęściej zlokalizowane na okolicy przyśrodkowej, przy przyczepie ścięgna Achillesa. Jeżeli występują na tylnej części kości piętowej to nazywamy je ostrogą grzbietową. Prowadzą do wytworzenia się dziobiastej, ostrej narośli kostnej, przypominającej kształtem ostrogę – stąd nazwa.
Jej ucisk na rozścięgno podeszwowe jest przyczyną jego zapalenia (entezopatia rozścięgna podeszwowego). Wywołuje to bolesność, utrudnia chodzenie, a w skrajnych przypadkach może doprowadzić do rozrzedzenia struktury i naderwania ścięgna.
W początkowym stadium ból jest odczuwalny tylko przy nacisku, miejscowo lub może promieniować do palców lub brzegu stopy. Najpierw tylko podczas uprawiania sportu lub długotrwałego stania, z czasem nasila się i występuje również w spoczynku. Tłumaczy się to przeciążeniami i mikrourazami rozścięgna, które prowadzą do odrywania jego pojedynczych włókienek od guza piętowego. Ubytki kostne na guzie zostają nadbudowywane i tworzą ostrogę. Jej długość osiąga kilka mm, najczęściej 4–6 mm, choć czasem zdarzają się 1–2 cm.
Przyczyny:
- płaskostopie
- noszenie nieprawidłowego obuwia
- urazy,
- przeciążania (praca stojąca, zbyt intensywny sport)
- nadwaga
Diagnostyka polega na wykonaniu zdjęć rtg, na których bardzo dobrze widać wielkość i umiejscowienie ostrogi. Na tej podstawie terapeuta dobiera odpowiednie leczenie.
Leczenie:
- Powinno być ono dwutorowe: likwidować stan zapalny i izolować ostrogę od tkanek miękkich.
- Stan zapalny rozścięgna staramy się opanować przez fizykoterapię (pole magnetyczne, laser, ultradźwięki, krioterapia, jonoforeza, kinesiology taping, terapia manualna) lub leki przeciwzapalne, a dziób kostny odseparować przez specjalne wkładki lub obuwie amortyzujące nacisk pięty na podłoże.
- Bardzo ważnym elementem postępowania leczniczego jest dobranie odpowiednich ćwiczeń.