Kolano skoczka

Tendinopatia więzadła rzepki

„Kolano skoczka”- ina­czej mówiąc ten­di­no­pa­tia wię­za­dła rzepki – to zmiana przeciążeniowo-zwyrodnieniowa tego wię­za­dła, która jest rela­tyw­nie czę­stym powo­dem bólu przed­niego prze­działu stawu kolanowego.

Zazwy­czaj roz­po­czyna się tuż poni­żej rzepki i może w krót­kim cza­sie pro­wa­dzić do dege­ne­ra­cji wię­za­dła lub jego naderwania.

Kolano skoczka jak sama nazwa wska­zuje, wystę­puje u osób aktyw­nych fizycz­nie i upra­wia­ją­cych dys­cy­pliny spor­towe, któ­rych nie­odzow­nym ele­men­tem jest wyskok. Bar­dzo czę­sto spo­tyka się je u koszy­ka­rzy, pił­ka­rzy ręcz­nych i noż­nych, łyż­wia­rzy figu­ro­wych i wielu innych. Scho­rze­nie jest następ­stwem czę­sto powta­rza­nego prze­cią­że­nia apa­ratu wyprost­nego ( suma mikro­ura­zów). Mikro­uraz wię­za­dła powstaje zazwy­czaj w cza­sie lądo­wa­nia po wyskoku, kiedy nastę­puje jed­no­cza­sowe wydłu­ża­nie i skurcz mię­śnia czwo­ro­gło­wego ( obcią­ża­nie eks­cen­tryczne). Siła, jaka działa pod­czas takiej aktyw­no­ści na kolano prze­wyż­sza ponad dzie­się­cio­krot­nie cię­żar ciała zawodnika.

Przyczyny:

• Powta­rzalne prze­cią­że­nia sportowe
• Nie­pra­wi­dłowa bio­me­cha­nika koń­czyny dolnej
• Osła­biona sta­bi­li­za­cja cen­tralne (core stability)
• Zabu­rzona rów­no­waga mie­sniowa koń­czyny dol­nej (wzmo­żone napię­cie mię­śni pod­udzia, wzmo­żone napię­cie mię­śnia czwo­ro­gło­wego uda, wzmo­żone napię­cie mię­śni kulszowo-goleniowych)

Pacjenci z kola­nem skoczka odczu­wają ból w oko­licy wię­za­dła rzepki, naj­czę­ściej tuż poni­żej jego przy­czepu do rzepki. Z upły­wem czasu do bólu dołą­cza się stop­niowo uczu­cie sztyw­no­ści i obrzęku kolana.

Objawy:

• Ból pod rzepką nasi­la­jący się pod­czas treningu
• Ból pal­pa­cyjny
• Ból pod­czas scho­dze­nia ze schodów
• Uczu­cie” sła­bego, nie­pew­nego kolana”
• Ból pod­czas pro­sto­wana kolana.
• Z upły­wem czasu do bólu dołą­cza się stop­niowo uczu­cie sztyw­no­ści i obrzęku kolana.

Kolano skoczka zigno­ro­wane może dopro­wa­dzić do nie­od­wra­cal­nych zmian struk­tu­ral­nych, a nawet do zerwa­nia wię­za­dła rzepki. Cho­robę można podzie­lić na cztery stop­nie zaawansowania:

• Pierw­szy sto­pień, gdy ból wystę­puje tylko po aktyw­no­ści sportowej,
• Drugi sto­pień, gdy ból wystę­puje pod­czas aktyw­no­ści spor­to­wej, ale nie ogra­ni­cza moż­li­wo­ści zawod­nika ( z reguły ustę­puje po roz­grzewce), ale poja­wia się znowu po wysiłku
• Trzeci sto­pień to ból, który wystę­puje pod­czas aktyw­no­ści i mocno ogra­ni­cza moż­li­wo­ści spor­towe zawod­nika obni­ża­jąc jego efektywność,
• Czwarty sto­pień gdy wystę­puje nade­rwa­nie wię­za­dła, osła­bie­nie apa­ratu wyprost­nego a nawet może dojść do cał­ko­wi­tego zerwa­nia więzadła.

Leczenie:

Lecze­nie zacho­waw­cze kolana skoczka powinno być zin­te­gro­waną reha­bi­li­ta­cją obej­mu­jącą zabiegi fizy­kalne zmniej­sza­jące stan zapalny i ból, ćwi­cze­nia eks­cen­tryczne wzmac­nia­jące mię­sień czwo­ro­głowy, ćwi­cze­nia roz­cią­ga­jące popra­wia­jące ela­stycz­ność tka­nek i nor­ma­li­zu­jące napię­cia a także należy prze­pro­wa­dzić ana­lizę bio­me­cha­niczną wyko­ny­wa­nych aktyw­no­ści spor­to­wych w celu wyeli­mi­no­wa­nia źró­dła powsta­ją­cej dys­funk­cji. To wszystko powinno być zakoń­czone odpo­wied­nim tre­nin­giem postu­ral­nym utrwa­la­ją­cym pra­wi­dłowe wzorce ruchowe.