Zespół ciasnoty przestrzeni podbarkowej jako najczęstsza przyczyna bólu barku
Ból barku (brachialgia) dotyczy uszkodzeń urazowych i wielu schorzeń obejmujących struktury wszystkich elementów czynnościowych obręczy barkowej.
Patologia w obrębie kompleksu barkowego prowadząca do dużej bolesności oraz znacznego ograniczenia ruchomości kończyny górnej jest bardzo częstą przyczyną zgłaszania się chorego do fizjoterapeuty.
Zespół ciasnoty przestrzeni podbarkowej (ZCPP) jest obecnie często rozpoznawaną przyczyną dolegliwości bólowych w okolicy barku. Szacuje się, że około 40-60% bólów barku spowodowanych jest właśnie tą jednostką chorobową.
Przestrzeń podbarkowa stanowi intergalną część barku. Ograniczona jest ona od góry przez staw barkowo-obojczykowy i więzadło kruczo-barkowe oraz od dołu przez powierzchnię głowy kości ramiennej.
Zespołem ciasnoty przestrzeni podbarkowej określamy dysfunkcję barku spowodowaną przewlekłym uciskiem struktur znajdujących się w świetle przestrzeni podbarkowej. Do struktur tych zalicza się: kaletkę podbarkową, ściegna i przyczepy mięśni rotatorów, ścięgno głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia.
Do najczęstszych przyczyn wystąpienia zespołu ciasnoty przestrzeni podbarkowej zalicza się:
- zaburzenia anatomii struktur ograniczających przestrzeń podbarkową (np. haczykowaty lub zakrzywiony wyrostek barkowy)
- zmiany zwyrodnieniowo- wytwórcze w obrębie stawu barkowo-obojczykowego i wyrostka barkowego
- przeciążenia i urazy pierścienia rotatorów
- zapalenie kaletki podbarkowej
- osłabienie siły mięśniowej
Proces terapeutyczny zależny jest od wcześniejszego rozpoznania postaci klinicznej schorzenia oraz fazy choroby. Rehabilitacja pacjenta z rozpoznanym zespołem ciasnoty przestrzeni podbarkowej obejmuje kompleksowe działania. Stosuje się zabiegi z zakresu fizykoterapii (np. jonoforeza z lekiem przeciwbólowym i przeciwzapalnym, krioterapia, laseroterapia, pole magnetyczne), terapię manualną, masaż, kinezyterapię, kinesiology taping. Zaleca się również czynne uczestnictwo pacjenta w procesie leczniczym, modyfikację trybu życia oraz oszczędzanie chorej kończyny górnej.
mgr Justyna Piśko